صانع پروردگار حي توانا
اول دفتر به نام ايزد دانا
صورت خوب آفريد و سيرت زيبا
اکبر و اعظم خداي عالم و آدم
مرغ هوا را نصيب و ماهي دريا
از در بخشندگي و بنده نوازي
روزي خود مي‌برند پشه و عنقا
قسمت خود مي‌خورند منعم و درويش
در بن چاهي به زير صخره صما
حاجت موري به علم غيب بداند
برگ‌تر از چوب خشک و چشمه ز خارا
جانور از نطفه مي‌کند شکر از ني
نخل تناور کند ز دانه خرما
شربت نوش آفريد از مگس نحل
از همه عالم نهان و بر همه پيدا
از همگان بي‌نياز و بر همه مشفق
از عظمت ماوراي فکرت دانا
پرتو نور سرادقات جلالش
حمد و ثنا مي‌کند که موي بر اعضا
خود نه زبان در دهان عارف مدهوش
حيف خورد بر نصيب رحمت فردا
هر که نداند سپاس نعمت امروز
وز همه عيبي مقدسي و مبرا
بارخدايا مهيمني و مدبر
با همه کروبيان عالم بالا
ما نتوانيم حق حمد تو گفتن
ور نه کمال تو وهم کي رسد آن جا
سعدي از آن جا که فهم اوست سخن گفت
صدای سخن عشق...